Μέγαρο Μαξίμου: Η επένδυση στη λήθη για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, η ακροδεξιά στροφή που πλέον έχει γίνει απροκάλυπτη και εμφατική και οι σκληρές και τοξικές επιθέσεις στον Αλέξη Τσίπρα
Με όποιον στο εσωτερικό της ΝΔ και αν μιλήσει κανείς, παίρνει την ίδια απάντηση: Ότι το κλίμα είναι βαρύ και η κατάσταση για την κυβέρνηση είναι εξαιρετικά δύσκολη. Το μέγαρο Μαξίμου παραμένει στη δίνη της κρίσης που ξέσπασε στους κυβερνητικούς κόλπους μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ και προσπαθεί να οχυρωθεί απέναντι σε αυτήν και απέναντι στην πολιτική συγκυρία με την οποία βρίσκεται αντιμέτωπο.
Μία συγκυρία που περιλαμβάνει ένα απολύτως ρευστό πολιτικό σκηνικό, το οποίο κρύβει και σοβαρούς αστάθμητους παράγοντες. Αφού ουδείς στο μέγαρο Μαξίμου, μπορεί στ’ αλήθεια -όσες εκτιμήσεις και αν κάνει- να υπολογίσει την έκταση των συνεπειών που μπορεί να υπάρξουν για την κυβέρνηση, εφόσον ένα κόμμα Τσίπρα ή ένα κόμμα Σαμαρά, περάσουν από τη σφαίρα των σεναρίων στη σφαίρα της πραγματικότητας.
Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ
Απέναντι σε όλη αυτή την πολιτική συγκυρία, το μέγαρο Μαξίμου προσπαθεί να οχυρωθεί, την ώρα που οι δημοσκοπήσεις δεν του επιτρέπουν καμία ελπίδα για τη διεκδίκηση αυτοδυναμίας, ενώ ακόμα και «γαλάζια» στελέχη παρατηρούν ότι η αίσθηση της διαφθοράς έχει γίνει πλέον πολύ πιο έντονη και εξαπλώνεται υπόγεια στην κοινωνία, βλάπτοντας πολύ σοβαρά την κυβέρνηση. Θρυαλλίδα για τις εξελίξεις αυτές υπήρξε ασφαλώς το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, απέναντι στο οποίο ουσιαστικά η κυβέρνηση περιορίζει όλη τη γραμμή άμυνάς της στην «ανάκτηση των κλεμμένων».
Ούτως ή άλλως την ποινική διερεύνηση της υπόθεσης για τα πολιτικά πρόσωπα των δύο πρώην υπουργών της (Βορίδη-Αυγενάκη) την έχει μπλοκάρει με τις γνωστές ακραίες μεθοδεύσεις (με τις επιστολικές ψήφους) στη Βουλή. Ως εκ τούτου, σήμερα το Μαξίμου απλώς ελπίζει όλα αυτά -και η ίδια η υπόθεση- να ξεχαστούν, μέσω της επιχείρησης αλλαγής ατζέντας (στην οποία διαρκώς επιδίδεται) και κυρίως μέσω ενός θετικού μομέντουμ που επιθυμεί διακαώς να πετύχει με τις παροχές που θα εξαγγείλει ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ. Το οποίο βέβαια ξέρουν ότι θα μπορούσε πολύ εύκολα να γίνει στάχτη με την έλευση νέων δικογραφιών και νέων ερευνών της ευρωπαϊκής εισαγγελίας.
Η ακροδεξιά στροφή
Η μόνη πραγματική στρατηγική του μεγάρου Μαξίμου αυτή τη στιγμή, είναι ότι έχει δώσει τα κυβερνητικά κλειδιά στους προερχόμενους από το ΛΑΟΣ υπουργούς του και τους έχει αφήσει συνειδητά ελεύθερους να σπέρνουν, όπου σταθούν και όπου βρεθούν, την ακροδεξιά ρητορική τους και να πρωτοστατούν στην υλοποίηση των πιο ακραίων μεθόδων, με αιχμή το Προσφυγικό, το οποίο είναι βέβαια και το πιο ευάλωτο πεδίο στις ορέξεις της Ακροδεξιάς.
Εκτιμούν στο Μαξίμου ότι θα βγουν από την κρίση που σοβεί στους κόλπους τους και ότι θα αποτρέψουν τις διαρροές ψηφοφόρων στα δεξιά τους και ιδίως σε ένα μελλοντικό κόμμα Σαμαρά (το οποίο αισθάνονται ως μία πολύ σοβαρή απειλή) αν κορυφώσουν αυτήν την ακροδεξιά στροφή τους, επιχειρώντας να περιχαρακώσουν το ακροδεξιό ακροατήριο, και αν κινηθούν μεταξύ Όρμπαν, Μελόνι και Τραμπ.
Και είναι φανερό ότι πλέον υπάρχει μία πολύ σοβαρή ποιοτική αναβάθμιση σε αυτήν την ακροδεξιά στροφή. Στο παρελθόν ο πρωθυπουργός επιχειρούσε να καμουφλάρει τέτοιες ακροδεξιές στροφές, φιλοτεχνώντας την εικόνα μιας «πολυσυλλεκτικής» κυβέρνησης που διαθέτει τόσο στελέχη από την Ακροδεξιά όσο και από το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ.
Απροκάλυπτη
Τώρα η ακροδεξιά στροφή είναι εμφατική και απροκάλυπτη και η πρωτοκαθεδρία έχει δοθεί, χωρίς καμία αναστολή, στους μαθητές του Γιώργου Καρατζαφέρη. Σε αυτό το κυβερνητικό περιβάλλον, ο υπουργός Υγείας Αδωνις Γεωργιάδης (θέλοντας να ξεφύγει και από την πολύ άβολη συζήτηση για το δικό του τομέα ευθύνης, μετά και το πρόσφατο ράπισμα της Eurostat), αισθάνθηκε απολύτως απελευθερωμένος να εξαπολύσει επίθεση κατά του ίδιου του ΟΗΕ και της Ειδικής Εισηγήτριάς του για τους υπερασπιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων, Mary Lawlor, επειδή εκείνη τόλμησε να ταχθεί κατά της στοχοποίησης των υπερασπιστών ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τον υπουργό Μετανάστευσης Θάνο Πλεύρη.
Κατά την ακραία αυτή ενέργειά του που βρίσκεται εντελώς εκτός του πλαισίου των ευρωπαϊκών αξιών, ο κ. Γεωργιάδης δήλωσε «υπερήφανος» για τον «αδελφό» του Θ. Πλεύρη, και αψηφώντας το θεσμικό ρόλο της κ. Lawlor, είπε για εκείνη ότι «μεγαλύτερη τιμή από την ενόχληση αυτή της κυρίας για τις δηλώσεις του δεν θα μπορούσε να υπάρξει».
Για να της επιτεθεί λέγοντας: «Η κυρία αυτή και όλο οι αντίστοιχοι της θα πρέπει να καταλάβουν επιτέλους που η λαθρομετανάστευση είναι τεράστια παγκόσμια εγκληματική επιχείρηση και ότι οι Ευρωπαϊκοί λαοί θέλουν αυτό πλέον να σταματήσει. Οι ψευτοανθρωπισμοί τους δεν μας αφορούν έχουν και οι λαοί δικαιώματα όχι μόνον οι ΜΚΟ. Η τυραννία τους έχει λάβει τέλος και ο αυστηρός έλεγχος πρέπει να γίνει πάραυτα. Εύγε Θάνο!».
Ακραία γραμμή
Σε αυτό το κυβερνητικό περιβάλλον, λοιπόν, τόσο ο κ. Γεωργιάδης όσο και ο αρμόδιος υπουργός Μετανάστευσης Θ. Πλεύρης, έχουν κάνει επίσημο όρο της κυβέρνησης τη λέξη «λαθρομετανάστης», με την οποία χαρακτηρίζουν τους πρόσφυγες, ενώ ο τελευταίος, υλοποιεί για λογαριασμό του Μαξίμου, την πιο ακραία γραμμή και τις πιο ακραίες μεθόδους στο Προσφυγικό, όπως ήρθαν για άλλη μια φορά να επιβεβαιώσουν και οι τελευταίες κυβερνητικές διαρροές, μέσα από τις οποίες η κυβέρνηση στοχοποιεί τις ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται στο Μεταναστευτικό και επιχειρεί να τις εκφοβίσει, υπό την απειλή ότι εάν διαφωνούν με τις ακραίες πρακτικές της θα τιμωρηθούν.
Οι επιθέσεις στον Αλ. Τσίπρα
Κι ενώ βέβαια, με την ακροδεξιά στροφή της, η κυβέρνηση απωθεί το φιλελεύθερο ακροατήριο, θεωρεί ότι θα μπορέσει να συσπειρώσει κάποια κεντρογενή ακροατήρια που κάποτε ανέπτυξαν «αντι-ΣΥΡΙΖΑ» ανακλαστικά, αν επιχειρήσει να αναστήσει το πεθαμένο αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο. Εξ ου και επιλέγει τόσο ο ίδιος ο πρωθυπουργός όσο και τα μέγαρο Μαξίμου να εξαπολύουν τόσο σκληρές και τοξικές επιθέσεις στον Αλέξη Τσίπρα, όπως η τελευταία του κυβερνητικού εκπροσώπου Παύλου Μαρινάκη. Ο οποίος, μάλιστα, προκάλεσε εντύπωση το γεγονός, ότι δεν περιορίστηκε μόνο στην επανάληψη του κυβερνητικού αφηγήματος για τα γεγονότα του 2015, αλλά θέλησε να συγκεντρώσει όλα τα αφηγήματα της ΝΔ του Κυρ. Μητσοτάκη κατά της κυβέρνησης του Αλ. Τσίπρα.
Αφού, δηλαδή, κατηγόρησε (ΣΚΑΪ, 20.8.2025) την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για «οικονομικό χάος», θέλησε να πει και ότι «ήταν η χειρότερη περίοδος για τους θεσμούς». Μιλώντας σαν να μην έχει μεσολαβήσει η 6ετία της παρούσας κυβέρνησης και μάλιστα σε μια περίοδο που τα σκάνδαλα διαφθοράς, όπως του ΟΠΕΚΕΠΕ, είναι ακόμα πολύ νωπά (σε αντίθεση με την κυβέρνηση Τσίπρα που ποτέ δεν κατηγορήθηκε για σκάνδαλα) και που η παρούσα κυβέρνηση δεν επιτρέπει καν οι δικοί της υπουργοί να πάνε στη Δικαιοσύνη προκειμένου να διερευνυθούν τυχόν ποινικές τους ευθύνες για τα σκάνδαλα αυτά, ενώ βέβαια οι θεσμοί έχουν πληγεί εξαιρετικά σοβαρά με υποθέσεις όπως αυτές των υποκλοπών και των Τεμπών.
Περί Άκρας Δεξιάς
Μέχρι και το κυβερνητικό αφήγημα περί συγκυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ «με την άκρα δεξιά» θέλησε να επαναλάβει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, όταν βέβαια ο προερχόμενος από τη ΝΔ Π. Καμμένος δε μπόρεσε να επιβάλει με κανένα τρόπο τη δική του ατζέντα στην τότε κυβέρνηση, όπως φαίνεται από τις κεντρικές πολιτικές επιλογές της με κορυφαία τη Συμφωνία των Πρεσπών, ενώ όσον αφορά τη ΝΔ (που συγκυβέρνησε με το ΛΑΟΣ στην τρικομματική Παπαδήμου), επί των ημερών του κ. Μητσοτάκη το ΛΑΟΣ έχει και την πρωτοκαθεδρία στην κυβέρνηση.
Φόβος
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, λοιπόν, κατέληξε λέγοντας: «Έβλεπα, λοιπόν, κάποιους που πάνε να επαναφέρουν από το παράθυρο, μια κυβέρνηση και έναν πρώην πρωθυπουργό, όπου έκαναν όλα αυτά που σας είπα και πολλά παραπάνω», με όλη αυτή την επίθεση να αποπνέει περισσότερο φόβο και αίσθημα απειλής από την πλευρά του μεγάρου Μαξίμου, παρά οτιδήποτε άλλο.
Και όσο και αν από την κυβέρνηση επιχειρούν να εμφανιστούν ότι θα ήθελαν ένα κόμμα Τσίπρα για να συσπειρώσουν το δικό τους ακροατήριο, υπάρχουν και εκείνες οι φωνές στο εσωτερικό της ΝΔ που επισημαίνουν ότι η συσπείρωση του ακροατηρίου της κυβέρνησης έχει ένα όριο και από εκεί και πέρα αρχίζει και το ζήτημα του πόσο ισχυρός μπορεί να γίνει ο αντίπαλος που χρήζεις ως βασικό σου. Καθώς, όπως τα ίδια στελέχη τονίζουν, η αλλαγή του πολιτικού σκηνικού θα γίνει με τρόπο που κανείς δεν φαντάζεται.
